-    درخواست از خدا برای توفیق روزه داری و تلاوت کتاب او
-    یاد کردن از گرسنگی و تشنگی قیامت
-    صدقه دادن به نیازمندان و بینوایان خود
-    احترام به بزرگان
-    ترحم به کوچکترها
-    نیکی به بستگان
-    نگاهداری زبان
-    پوشاندن چشم ها از گناه
-    فروبستن گوش ها از آنچه حلال نیست
-    محبت به یتیمان مردم
-    توبه از گناهان
-    دعا به آستان خدا به هنگام نماز
-    رهاساختن جان خود از بند با آمرزش خواهی
-    سبک ساختن پشت خود از گناه با سجده های طولانی
-    افطار به مؤمن روزه دار
-    افطار دادن و لو با نصفه ای از خرما و یا شربتی از آب (کسی که بیش از این توانائی نداشته باشد.)
-    خوب نمودن اخلاق خود
-    آسان گرفتن بر خدمت گذاران خود
-    بازداشتن شر خود از مردم
-    گرامی داشتن یتیم
-    به جای آوردن صله رحم
-    خواندن نماز مستحبی
-    ادانمودن واجب
-    زیاد صلوات فرستادن بر پیامبر(ص)
-    خواندن قرآن
-    درخواست از خدا برای اینکه درب بهشت را بر ما نبندد و درب جهنم را بر ما نگشاید و شیطان ها را بر ما مسلّط نگرداند.

انس بن مالک ، سالها در خانه رسول خدا خدمتکار بود و تا آخرین روز حیات رسول خدا این افتخار را داشت . او بیش از هر کس دیگر ، به اخلاق و عادات شخصی رسول اکرم آشنا بود . آگاه بود که رسول اکرم در خوراک و پوشاک چقدر ساده و بی تکلف زندگی می کند . در روزهایی که روزه می گرفت ، همه افطاری و سحری او عبارت بود از مقداری شیر یا شربت و مقداری ترید ساده - گاهی برای افطار و سحر ، جداگانه ، این غذای ساده تهیه می شد و گاهی به یک نوبت غذا اکتفا می کرد و با همان روزه می گرفت . یک شب ، طبق معمول ، انس بن مالک مقداری شیر یا چیز دیگر برای افطاری رسول اکرم آماده کرد ، اما رسول اکرم آن روز وقت افطار نیامد . پاسی از شب گذشت و مراجعت نفرمود . انس مطمئن شد که رسول اکرم خواهش بعضی از اصحاب را اجابت کرده و افطاری را در خانه آنان خورده است . از این رو آنچه تهیه دیده بود خودش خورد . طولی نکشید رسول اکرم به خانه برگشت . انس از یک نفر که همراه حضرت بود پرسید : " ایشان امشب کجا افطار کردند ؟ " گفت : " هنوز افطار نکرده اند . بعضی گرفتاریها پیش آمد و آمدنشان دیر شد " . انس از کار خود یک دنیا پشیمان و شرمسار شد ، زیرا شب گذشته بود و تهیه چیزی ممکن نبود . منتظر بود رسول اکرم از او غذا بخواهد ، و او از کرده خود معذرتخواهی کند . اما از آن سو رسول اکرم از قرائن و احوال فهمید چه شده ، نامی از غذا نبرد و گرسنه به بستر رفت . انس گفت : " رسول خدا تا زنده بود موضوع آن شب را بازگو نکرد و به روی من نیاورد. "